Winter Wonderland: Op Solo-reis naar Toronto

Ik heb aan het begin van het nieuwe jaar besloten gewaagdere reiskeuzes te maken. Dit heb ik gedaan door het soort reizen dat ik zou kunnen maken uit te breiden, zo is mijn trip naar Toronto ontstaan. De locatie heb ik simpelweg gekozen omdat het een nieuw continent is om te ontdekken; Noord-Amerika. Hierbij tel ik mijn 1-daagse layover in Miami maar niet mee. Daarnaast ben ik vorig jaar op semi-solo reis naar Jamaica geweest, op een familie reis naar Turkije en heb ik een girls trip naar Marokko gedaan. Dit jaar begon goed met een super romantische baecation met manlief en nu een echte solo-reis naar Toronto. Ik geef toe dat ik niet altijd alleen was in Toronto. In de tijd dat ik nog in de muziekwereld werkte en elk jaar naar een muziekconferentie in Rotterdam ging, heb ik flink wat mensen uit die regio ontmoet. Ik verbleef echter wel alleen in een Air Bnb en mijn kennissen hadden niet altijd tijd om mij op sleeptouw mee te nemen, dus ik denk dat deze vakantie wel kwalificeert als solo-vakantie.

High Rise in Toronto

Laten we allereerst beginnen door mijn verblijf te benoemen en beoordelen, want omg ….. Ik verbleef dus in een prachtige high rise appartement op de 36e verdieping met een uitzicht waar je gewoon van in katzwijm valt. Het was geen penthouse, want het gebouw telde in totaal 49 verdiepingen, maar het voelde voor mij wel als zodanig. Ik was eerlijk gezegd wel een beetje nerveus om het appartement te betreden: wat als het niet was als de advertentie deed vermoeden of wat als het niet schoon genoeg was of iets dergelijks. Dit appartement was letterlijk alles waar je over zou dromen en meer. In één woord geweldig. Het uitzicht, de inrichting, alles was perfect. De locatie van het appartement was ook echt midden in het centrum, dus vrijwel alles kon ik op loopafstand bereiken. Ik zat letterlijk op één minuut van de CN Tower, wat zo’n beetje de grootste attractie van Toronto is.

Yonge-Dundas Square

De eerste dag dat ik aankwam, op een maandag, heb ik het heel rustig aan gedaan. Een kennis haalde me op van het vliegveld. We aten wat bij een burger café en daarna was ik moe en wilde ik me rustig installeren in mijn prachtige appartement. De avond ben ik vroeg gaan slapen, want ik had natuurlijk een hele reis achter de rug plus met het tijdsverschil was ik al heel snel uitgeput. De volgende ochtend besloot ik verderop in mijn straat te ontbijten bij Siempre; een super leuk en gezellige ontbijt spot. Ik heb er heerlijk gegeten, dus dat werd mijn stamkroeg voor de week. Ik kocht erna wat boodschapjes; thee en snacks om in de avonduren en tussendoor nog wat te kunnen nuttigen in het appartement. Lunchen deed ik met een kennis, JD Vishus, in het oude centrum van Toronto. Op het Piccadilly Circus van Toronto: Yonge-Dundas Square aten we bij sports bar Jack Astor. Wat me hier opviel is dat ik wel echt in Noord Amerika was. Alles was zo groot. Ik kreeg mijn pasta nauwelijks op en mijn cola was echt immens. Na het eten ging ik terug naar mijn wijk dat tussen het Financial district en het Entertainment district in lag. Dit deed ik door een metro te pakken. De metro daar is vergelijkbaar als in Nederland en Engeland. Ik kocht er een Presto-kaart, de Canadese OV-Chipkaart, zodat ik de rest van de week ook met de metro kon reizen. In de avond bleef ik lekker binnen in mijn appartement. Aangezien mijn lunches zo groot waren en ik het eerlijk gezegd een beetje spannend vond om in het donker er alleen op uit te gaan, skipte ik het diner op de meeste dagen.

Sneeuwstorm

Tijdens een telefoongesprek dinsdagavond kwam ik erachter dat er een sneeuwstorm op komst was en het zou van woensdag avond tot donderdagmiddag duren. Ik besloot gauw kaartjes te reserveren voor indoor activiteiten. Ik kocht een duo ticket voor de CN toren en Ridley’s aquarium. Woensdagochtend vroeg stond ik bij de toren. Het was toen wel al begonnen met sneeuwen, maar ik was vastbesloten en wilde natuurlijk niks missen tijdens mijn vakantie. Ik had op dat moment ook echt geen idee wat ik me bij een sneeuwstorm moest voorstellen en had ook eigenlijk geen zin om er in terecht te komen. Dus vroeg op stap, een voorraad aan eten kopen en verstoppen in mijn appartement was het plan. Eenmaal bij de toren aangekomen raadden ze me af om naar binnen te gaan, omdat het zicht dusdanig slecht was door het weer dat het zonde zou zijn van mijn ticket. Ik was zo teleurgesteld, omdat dat mijn enige leuke plan was voor de dag. Ik zette mijn ticket om naar vrijdag vanwege een betere weersvoorspelling en ben doelloos gaan lopen in de sneeuw. Dit bleek een prachtige wandeling in de sneeuw te zijn; ik kwam aan bij de jachthaven en volgde een leuk wandelpad. Ondanks de sneeuw en de kou was dit echt een hele mooie ervaring. Ik kan me heel goed voorstellen hoe mooi dit gebied in de zomermaanden moet zijn. In de Toronto Music Garden dat geïnspireerd is op Componist Bach’s First Suite for Unaccompanied Cello, kwam ik twee zwarte eekhoorns tegen die van boom naar boom slingerden achter elkaar aan. Ik vond dat prachtig om te zien. Wij hebben hier geen eekhoorns in de stad, dus was wel echt leuk om ze van zo dichtbij te zien in deze prachtige tuin. Na mijn wandeling belandde ik uiteraard weer bij Siempre waar ik een flinke lunch at voordat de storm daadwerkelijk Toronto zou bereiken. Pas toen ik warm binnen was in Siempre merkte ik hoe koud het wel niet was buiten. Mijn huid begon te prikkelen toen ik mijn jas uit deed. Tijdens mijn wandeling merkte ik dat niet zo goed. Na de lunch ben ik in het delicatessen winkeltje in de straat wat spulletjes gaan halen, zodat ik niet zou verhongeren, mocht ik ingesneeuwd raken.

What was I thinking?

Wederom de avond binnen gezeten, maar dat was maar goed ook want in mijn hoge toren hoorde ik de wind tekeer gaan buiten en de dikke sneeuwvlokken bleven maar naar beneden dwarrelen. De volgende ochtend; inmiddels donderdag lag er een flinke pak sneeuw op mijn balkon. Ondanks mijn angst voor de kou liet ik me ook nu niet tegenhouden. Mijn lunchpartner van dinsdag had mij uitgenodigd voor het Black Diamond Ball dat op zaterdag zou plaatsvinden in het kader van Black History Month. Ik had in eerste instantie aangegeven dat ik niet mee kon, want ik had geen avondkleding meegenomen. Eenmaal thuis zag ik een cocktailjurk in mijn koffer liggen. Geen schoenen, maar dat kon ik natuurlijk gewoon gaan kopen was mijn idee. Ik kocht een kaartje en stelde als doel voor mijn donderdagochtend om het weer te trotseren en de stad in te gaan, op zoek naar passende schoenen voor mijn cocktailjurk. Ik had begrepen dat Toronto ondergrondse tunnels heeft die eigenlijk onder de hele binnenstad door lopen. Dat werd mijn game plan om de sneeuw en kou te ontwijken. Ik downloadde de Path-app om erachter te komen waar de ingang was vanaf mijn appartement. Helaas is de Path-app niet zo heel duidelijk, dus kon ik de ingang niet vinden. Ik besloot naar het dichtstbijzijnde metro station te lopen. Met gevaar voor eigen leven notabene, want onderweg vielen er af en toe stukken ijs naar beneden van de hoge gebouwen. Er stonden ook overal waarschuwingsborden om op te passen met vallende ijsbrokken. Wat interessant is, is dat ze hier bij zo’n sneeuwval alle sneeuw van de autoweg schrapen richting de stoep. Geweldig voor automobilisten, maar voetgangers die willen oversteken staan dan tot hun knieën in de sneeuw. Ik heb menigmaal gedacht wat mij bezielde om naar Toronto te reizen in de winter. Ik hou niet eens van sneeuw….

In het oude centrum heb ik voornamelijk geshopt in het Eaton Centre, een gigantische mall met 330 winkels. Ik hoefde dus niet perse in de sneeuw te lopen. Ik heb wel een poging gedaan om een stuk van Yonge street te lopen. Dit is de langste straat in de wereld, wel 56 km lang. Dat is ongeveer van Amsterdam naar Rotterdam. Helaas was het mij echt een beetje te koud én te glad voor dit avontuur. Ik was in ieder geval wel geslaagd in het Eaton Centre: ik vond er leuke schoenen bij Browns en at een heerlijke maaltijd bij Bourbon Street Grill en besloot terug te keren naar mijn appartement.

CN Tower en Casa Loma

De dag erop was een hele heldere dag met volop zon maar wel -10 graden. Ik stond vroeg op om weer een poging te wagen om in de CN Tower te kunnen. De CN Tower was tot 2007 het allerhoogste vrijstaande gebouw in de wereld en meet wel 553 meter hoog. De Burj Khalifa in Dubai van 828 meter hoog heeft de CN Tower in 2007 van zijn troon gestoten. Op deze heldere vrijdag was er vrij zicht. Er word gezegd dat je vanuit de toren tot aan de Niagara Falls kan zien. Ik heb ze persoonlijk niet gespot, maar ik zag wel het gebouw waar ik in verbleef. Vanuit de toren leek de stad net Madurodam; mijn 47 verdiepingen tellende gebouw zag er zo minuscuul uit. Normaliter kan je in de CN Toren op een glazen plateau gaan staan/lopen. Dit deel was helaas gesloten voor renovatie. Geen idee of ik het wel gedurfd zou hebben als het wel open was. Zo avontuurlijk ben ik niet. Na twee rondjes en een drankje in de toren was ik er wel klaar mee. Ik pakte een Uber en onderweg bestelde ik online tickets voor Casa Loma; een kasteel in Neo-gotische stijl midden in de oudste woonwijk van Toronto. Wat mij trok aan dit kasteel is dat het een populaire film locatie is. Vooral omdat delen van een van mijn favoriete films X -Men 2 er is opgenomen. Ik herkende ook meteen de gang waar Wolverine en Stryker elkaar voor het eerst treffen en waar Iceman een muur van ijs tussen hen twee maakt zodat Wolverine kan ontsnappen. Ik werd er helemaal enthousiast van, want dit herkende ik meteen. Herken je de gang ook? Zie foto hieronder. Casa Loma is trouwens ook gebruikt voor Wayne Manor in Titans, Hogwarts voor Harry Potter & the Deadly Hallows, maar ook Twitches, the Tuxedo en the Pacifier hebben scenes daar opgenomen en series als Hemlock Grove en Shadowhunters en zelfs videoclips worden er opgenomen, zoals Wait for U van Drake & Future. Aldus een zeer gewilde locatie. Ik heb er zelf uren rondgelopen. De tuin van het kasteel is ook echt magisch, vooral met dat verse, onaangetaste sneeuw dat er lag. Prachtig om te zien en doordat het zo een heldere dag was, viel het ook reuze mee met de kou.

Na mijn wandeling door het 7 verdiepingen tellende kasteel was ik hongerig geworden en pakte ik een Uber naar een “echte” Amerikaanse diner genaamd Uncle Betty. Daar aangekomen bleek het helemaal niet zo’n typische diner te zijn wat ik voor ogen had. Ook het eten was er heel karig. Ik baalde ontzettend dat ik niet gewoon lekker naar Siempre ben gegaan.

In de avond kwam weer een andere kennis uit de muziekwereld me ophalen. Samen met Rawmny Wildcat ben ik eerst een burrito gaan eten bij een Mexicaan, waar ik de naam niet meer van weet. Vervolgens reden we door de buurten in het centrum heen en legde hij uit waar in de zomer de hotspots zijn. We belandden uiteindelijk in de “hippie” wijk Kensington Market en dronken een drankje in The Embassy Bar, een jaren 60 bar. Het was er totaal in 60’s stijl ingericht, compleet met 60’s LSD- muziek en ditto bezoekers. Het was echt een unieke ervaring.

Black Diamond Ball

Op zaterdag hield ik het vrij rustig. Los van een Jamaicaans ontbijt heb ik niet veel gedaan in afwachting van het Black Diamond Ball. Ik had aangegeven dat ik het door de sneeuw lopen in mijn cocktail jurk en hakjes niet zo zag zitten. Gelukkig had JD Vishus een goede oplossing. Een Amerikaanse vriend van hem verbleef in het hotel waar het ball plaats zou vinden. Daar kon ik me dan omkleden. Dus ik, rond zeven uur in mijn sneeuwproof kleren de besneeuwde straat door banjeren, onderweg naar het ball. Gelukkig verbleef ik in dezelfde straat als het Fairmont Royal York hotel waar het Black Diamond Ball gehouden werd. Het Fairmont Royal York hotel is een zeer luxe hotel dat er echt uitziet als het hotel uit de film Trading Places met Eddie Murphy. Het Black Diamond Ball was zeer indrukwekkend. Prachtig om zoveel, eigenlijk alleen maar, black folks in black tie bij elkaar te zien. Iedereen zag er echt prachtig uit en ze waren ook allemaal super vriendelijk. Ik kreeg complimenten op mijn cocktail jurk en wanneer ik werd voorgesteld benoemden we meteen dat ik uit Nederland kom en even op vakantie ben. De reacties daarop waren ook echt zo leuk en voelden welgemeend. Wat echt super grappig was, is dat ik eigenlijk best wat bekenden tegenkwam, allemaal door de jaren heen ontmoet bij New Skool Rules, die muziekconferentie. Mijn eigen gezelschap was daar zelf ook best verbaasd over. Hij zei gekscherend; “Je kent bijna meer mensen dan ik”. De Amerikaanse vriend van JD Vishus was er met zijn eigen gezelschap en we zaten in principe samen tijdens het entertainment gedeelte. Wat waren die toch gezellig. Ik heb ontzettend genoten van hun energie. De ultieme top van de avond was een optreden van Chanté Moore en damn…. wat kan die vrouw zingen. Echt een nachtegaal en ze ziet er op haar 56e ook geweldig uit, alsof de tijd voor haar stil heeft gestaan. Echt een top optreden vond ik het. Dit galafeest was echt een viering van Black Exellence in Toronto en dat vond ik heel mooi om te zien, dus wat dat betreft zie ik deze avond wel echt als één van de highlights van mijn week in Toronto.

Sundé Social

Op zondag heb ik heerlijk uitgeslapen, maar in de avond had ik afgesproken met Rawmny Wildcat. Er was bij hem in de buurt een evenement waar hij me voor uitnodigde. Dit was in een wijk of stadsdeel van Toronto, de Greater Toronto Area, dus ik dacht, ik pak gewoon even een Uber er naartoe. Vanwege de prijs van de Uber, verwachtte ik snel op de locatie te zijn, maar we reden echt wel bijna een uur op de snelweg. Ik had het idee dat ik van Amsterdam naar Rotterdam aan het reizen was, zo ver was het. Kan je je indenken hoe groot de stad wel niet is. Dit evenement was iets totaal anders dan de dag ervoor, maar ook super leuk. Een combinatie van muziek, kunst en eten. Ik heb er heerlijk Jamaicaans gegeten; Jerk-wings met Festival (een Jamaicaanse dumpling, wat ik nog nooit buiten Jamaica heb kunnen vinden). Verder waren er optredens. Eén waarbij mijn reggae-hart een beetje sneller ging kloppen, van een Canadees-Jamaicaanse artiest Kirk Diamond. Hij kreeg de zaal, voornamelijk bestaand uit Caribische Canadezen, helemaal op zijn kop. Heerlijk optreden was dat. Logisch dat deze artiest zoveel jaar op rij een Juno-Award nominatie heeft gekregen én gewonnen heeft in 2018.

Ripley’s Aquarium of Toronto

De volgende dag moest ik alweer om 10 uur mijn prachtige appartement verlaten. Een kennis haalde mijn koffer op zodat ik de ochtend nog een beetje vrij kon bewegen. Ik at mijn laatste ontbijt bij Siempre en ontmoette een andere artiest die ik ken van de conferentie om mijn laatste attractie te bezoeken: Ripley’s Aquarium of Canada, ik had hiervoor een duo-ticket aangeschaft samen met de CN Tower, die er precies naast ligt. Het aquarium huist meer dan 20.000 exotische zee-wezens, dus er was zat te zien. Een hele leuke activiteit om met kinderen te doen. Naast het bekijken van de onderwaterdieren, zijn er leuke spelletjes voor kinderen en aan het einde van de tour kan je de Pijlstaartroggen aaien in een soort bassin waar ze omhoog zwemmen. Natuurlijk, zo avontuurlijk als ik ben, heb ik een aantal van die beestjes geaaid. Grapje… lol… Zo’n beest heeft Steve Irwin ooit aangevallen…. ik ben wel avontuurlijk, maar niet gek. Een van de heren uit mijn gezelschap durfde het wel aan en zei dat ze echt glibberig en vissig aanvoelen. Mij niet gezien hoor.

Goodbye Toronto

Natuurlijk moest mijn final goodbye met een knal verlopen. Ik ben ruim op tijd naar het vliegveld gereisd, ik vind dat altijd wel fijn om niet te hoeven haasten, vooral op een luchthaven dat ik niet ken. Toen ik eenmaal voorbij de douane was merkte ik al dat het flink aan het sneeuwen was, maar ik dacht er verder niet bij na, want ik was lekker droog binnen. Ik had wat te snacken gekocht en ben lekker bij mijn gate gaan zitten. Op een gegeven moment werd het steeds rumoeriger om me heen. Ik keek naar buiten en er was, jawel, weer een sneeuwstorm aan de gang. Het was even onduidelijk of ik wel op tijd kon boarden, want er waren al een aantal andere vluchten vertraagd. Desondanks ging mijn vlucht op tijd boarden. Alsnog heb ik anderhalf uur in het vliegtuig vastgezeten. De startbaan bleek spekglad te zijn, dus het vliegtuig kon niet vertrekken. Wat waardeer ik mijn koude kikkerland nu veel meer. Zo koud is het in Nederland helemaal niet en niet één maar twee sneeuwstormen in één week? Dat zal hier niet zo snel gebeuren.