Waarom Black Girl Journey?

Mijn eerste post wil ik graag wijden aan een nadere kennismaking met mij en wat ik tot nu toe van plan ben hier te delen.

Obviously wil ik het hebben over mijn reizen, dus reisverslagen komen er sowieso aan, maar ik wil ook heel graag de reis van het leven, mijn leven, delen.  Hoe deal ik met bepaalde situaties in het leven, hoe bereid ik me geestelijk en fysiek (lees: mijn weigthloss journey) voor op een reis en hoe kies ik de bestemmingen uit, maar ik wil het ook graag hebben over mijn andere passies en hoe ik die kan rijmen met mijn allergrootste passie; de wereld verkennen.

Vanaf kleins af aan ben ik zeer geïnteresseerd in de wereld om ons heen, niet alleen de locaties, maar ook de mensen, hun cultuur, hun muziek, het eten en de architectuur. Op vakantie maakte ik als enige altijd foto’s van mooie gebouwen. Ik probeer op vakantie ook zoveel mogelijk te leren over de lokale gebruiken en probeer zoveel mogelijk te zien en te beleven. Als tiener was ik daarom altijd bereid om andere dingen op te geven om maar mee op vakantie te kunnen.

In de afgelopen twintig jaar heeft reizen een achtergrond positie ingenomen. Ik werd moeder en ik werkte als manager van een reggae artiest, die voornamelijk in de zomermaanden op festival-tour ging. Dit zorgde ervoor dat ik juist in de zomer, wanneer de kinderen vakantie hadden, aan het werk was. Sommige tours bracht ons naar het buitenland en soms, heel soms kon ik mee. Echter de leuke festivals in Zwitserland en Bahrein waren op momenten dat het voor mij niet mogelijk was om mee te gaan vanwege de kinderen.  

Suriname

Vijf jaar geleden verhuisde mijn moeder voorgoed terug naar Suriname, wat voor mij de ultieme aanleiding was om mijn gezin het jaar erop mee te nemen naar mijn geboorte land. Ik was er vanwege mijn werk al 12 jaar niet geweest en het is een onbeschrijflijk gevoel wat je ervaart als je in Suriname landt. Dit gevoel heb ik nergens anders meegemaakt, op geen van mijn reizen, tot nu toe. De magie van Suriname heeft mijn gezin gegrepen. Ze waren alle drie op slag verliefd en kregen op dat moment dezelfde travel bug, die ik mezelf al zo lang had ontkent.

Een half jaar later waren we weer in Suriname. Ditmaal wilden we meteen nog meer landen zien en stiekem ook besparen op de vliegtickets. We reden naar Parijs, waar de kinderen voor het eerst de Eiffeltoren konden bezoeken, we vlogen van Parijs naar Cayenne, Frans-Guyana, waar we een nachtje bij familie bleven slapen. Vervolgens pakten we de bus naar St Laurent en staken we de rivier over met een bootje naar Suriname. Een vermoeiende tocht, maar omdat we zo graag willen reizen maakte het ons niks uit. Mijn jongste dochter, Ocean, wilde zo graag naar Suriname dat ze in huilen uitbarstte toen we Paramaribo in reden met de taxi. Ik ben zelf op die trip nog naar Guyana gereden voor een dagje en onderweg naar huis reden we van Parijs eerst naar Luxemburg om daar een nachtje te overnachten. Ik heb daardoor in een trip vijf verschillende landen gezien. Dat jaar ging ik ook nog een paar dagen naar Londen en Boedapest. De reiskoorts zat er goed in en ik wilde dit het jaar erop dunnetjes over doen. Dat jaar was 2020. Mijn planning viel zo in het water. Het was allemaal zo onzeker of we ooit nog normaal zouden kunnen reizen. Ik heb toen noodgedwongen mijn wens om zoveel mogelijk landen te bezoeken in de koelkast gestopt. In de vriezer zelfs, voor twee hele jaren.

Jamaica  

Begin van dit jaar heb ik tijdens een nare burn-out de stoute schoenen aangetrokken om mijn vriendin die in Jamaica woont op te zoeken. En daar stak die travel bug zijn kop weer op en hij gaat niet meer weg ook. Jamaica was in één woord geweldig! Ik zal hier nog een reisverslag over schrijven. I promise.

Turkije

Ook mijn gezin werd weer aangestoken door mijn travel experience in Jamaica. Als het aan mijn kinderen had gelegen waren we weer naar Suriname afgereisd tijdens de zomervakantie, maar wij vinden het belangrijk dat ze ook andere ervaringen opdoen. Het was hun eerste keer in een totaal vreemd land, zonder bekenden en zonder dat ze de taal spreken en de cultuur kennen.  Mijn missie is in elk geval geslaagd, want mijn meiden én mijn man delen nu mijn passie om de wereld te zien. We hebben echt de beste tijd ever gehad in Turkije en we zijn alweer bezig met het plannen van onze volgende familie-reis.  Ik zal ook een reisverslag schrijven over onze familie avonturen in Turkije.

Where to next?

Mijn volgende trip doe ik zeer binnenkort met vriendinnen. Ik ben hier super enthousiast over, omdat ik een voor mij totaal nieuw continent zal aandoen. First country of many I hope. Het wordt een city trip en slechts voor een weekend. Zucht… ik wil zoveel zien en beleven en weet niet of ik dat in zo’n kort weekend kan proppen, maar we gaan het zeer zeker proberen.

Kan je raden naar welk land ik heen ga?