Jamaica, Jamaica (part 2)

Kingston

De eerste echte dag dat we in haar appartement bleven begonnen we de dag door een sessie te boeken bij haar personal trainer die gevestigd is in het R Hotel in New Kingston. Ik was wel blij om weer eens wat aan lichaamsbeweging te doen want we hadden flink zitten eten de week ervoor, maar wat is het zwaar om te trainen in tropisch klimaat. Ik was veel sneller moe en buiten adem. Na het trainen haalden we een Power Sammy bij ons favoriete lunch and breakfast place. Een Power Sammy is een heerlijk broodje met roerei, sla, tomaat en een heerlijke pittige saus. Gewoon verslavend, want de rest van de week zijn we er zeker vier keer heen geweest. 

Na ons ontbijt/lunch heb ik afgesproken met een artieste waar ik al twee jaar mee werkte, maar die ik nog nooit in het echt had gezien. Zij woonde tijdens ons samenwerken in Jamaica en vanwege de pandemie waren er weinig mogelijkheden om te reizen en/of op te treden. We dronken een drankje bij een autowasserette, Bamboo Splash, waar ook een café aan zat. Terwijl je auto een full service krijgt, kan je daar genieten van een hapje en een drankje. Er is zelfs een dj die de muziek verzorgt. Ook hier kon ik als R&B-meisje genieten van old school hiphop en R&B, terwijl ik eigenlijk in Jamaica alleen maar reggae en dancehall verwacht zou hebben. Hierna verplaatsten we ons naar de stamkroeg van de vriend van mijn vriendin; een weed bar. Deze locatie was het startpunt van mijn wilde tijd in Kingston. De vriend van mijn vriendin is een bekende artiest in Jamaica en we volgden hem en zijn crew eigenlijk overal heen, wat ons op de meest gekke avonturen bracht.

Jamaica Nightlife

Het eerste feestje waar we naartoe gingen nadat we de weedbar verlieten was een streetparty. Gewoon op een vrij parkeerterrein. De locatie was propvol met artiesten die spontaan het podium op gingen om even te freestylen. We bleven er een tijdje hangen en dronken er Jamaican Rum waarna we ons naar een andere locatie verplaatsten. Dit was in iemands achtertuin leek het wel. Het was ook hier weer propvol. Het grappige was dat er in die tijd nog een avondklok was ingesteld vanwege de Corona maatregelen, dus na een tijdje kwam de politie de locatie “schoonvegen”. Het was ook echt een beetje te druk geworden, dus het was niet meer verstandig.

In Kingston in elk geval, zijn ze gewend om elke dag van de week te feesten. Om te voorkomen dat het feestgedrag zou veranderen in agressief gedrag en erger hanteerde de politie een gedoogbeleid wat de avondklok betrof. Wij gingen van het “tuinfeest” door naar een andere locatie. Op dat moment was de Wray & Nephew rum met cranberry sap al naar mijn hoofd gestegen. Onderweg naar de locatie werden we tegengehouden door de politie. Normaliter zou ik hier zeer zenuwachtig van worden, maar de rum hield me rustig. De politie liet ons onze weg vervolgen omdat ze de artiest herkenden. Later bleek dat de politie ons niet tegenhield vanwege de avondklok maar omdat we naar een streetparty gingen in een van de meest gevaarlijke buurten van Kingston: Tivoli Gardens. Recente gewelddadigheden in Tivoli Gardens hadden ervoor gezorgd dat de politie na een bepaalde tijd niemand in die wijk toeliet.

Ik voelde me desondanks totaal veilig met de crew van die artiest erbij. Het feestje was ook echt super gezellig. Ik was overigens niet de enige Europeaan die zijn weg naar de enge buurt had gevonden. Het was er druk met dans-toeristen; dat zijn vooral meiden, uit het buitenland die danslessen volgen bij de bekende dancehall dance crews. Het is ook echt een genot om de dance crews gesynchroniseerd dezelfde dansjes te zien doen. De rest van de week ben ik naar tal van andere feestjes geweest en elke keer was het net zo gezellig.

De volgende dagen werden we vrij laat op de dag wakker. Dan gingen we in de avond wat eten bij bijvoorbeeld Uncorked, een hele gezellige wine bar, waar ze ook de heerlijkste gerechten serveren. Wat we ook regelmatig deden is mee op avontuur met de vriend van mijn vriendin en zijn crew. Dat betekende wel dat we vooral op plekken terechtkwamen waar alleen locals komen. Zo gingen we chillen bij Papine Gordon Town River. Het was een beetje moeilijk bereikbaar, maar wel een prachtige omgeving. Een andere dag kwamen we terecht in Saint Catherine, waar we bij de persoonlijke kok van die artiest onze diner konden bestellen.

Port Royal & Lime Cay

Twee dagen vóór mijn terugreis besloten we samen met een kennis te reizen naar een onbewoond eiland: Lime Cay. Ik ben hier in 2014 ook geweest en was zo onder de indruk van deze magische plek. Ik ging er maar al te graag naar terug. Om Lime Cay te bereiken rij je eerst naar het kustplaatsje Port Royal. Deze stad zal je wel bekend voorkomen van de Pirates of the Caribbean films. Port Royal was van oudsher een thuishaven voor piraten. Als je daar rondloopt zie je ook de kanonnen nog staan en de uitkijk plaatsen. Heel indrukwekkend is het, maar nog lang niet zo betoverend als het eiland. Het is er echt prachtig en lekker rustig. Je komt er met een bootje, speedboat, yacht of iets dergelijks vanaf de kust van Port Royal. Alle boten meren op dezelfde plek aan en je zwemt dan als het ware gewoon tussen de boten die er aangemeerd zijn in helderblauw water. Mensen BBQ-en op het strand en er schalt muziek uit de verschillende aangemeerde boten. Eén groot feest. Als je echter naar de punt van het eiland loopt, ben je he-le-maal alleen. Zo rustgevend, met alleen het geluid van de wind en de zee. Bij dit deel van het eiland kan je niet echt zwemmen, althans ik durfde daar het water niet in te gaan; enkel met de pootjes. Er was wat rotsvorming aan die kant van het eiland en er waren ook totaal geen andere mensen. Voor mij reden genoeg om aan te nemen dat het daar wellicht niet helemaal veilig was om te zwemmen. Desalniettemin is het zeker de moeite waard om er een kijkje te nemen en in je eentje van de stilte te genieten en in alle rust wat selfies te nemen.

Een grappige anekdote van dit eiland: ze hebben daar kwallen, dus word of advise: draag waterschoenen! Ik heb het nu dus al twee keer meegemaakt dat er iemand in aanraking kwam met een kwal. Mijn eerste keer in Jamaica, in 2014, was ik ook in Lime Cay en toen werd een Amerikaanse toerist gestoken. Een volwassen man was letterlijk aan het huilen van de pijn. Gelukkig was er een dame in ons gezelschap die hem kon helpen door op zijn voet te plassen. Het schijnt dat dàt helpt tegen de stekende pijn van een kwallenbeet. Dit keer was er een local gestoken door zo’n jellyfish en ook hij had enorm veel pijn en smeekte ons om op zijn voet te plassen. Ik wilde hem echt graag helpen, maar dit vond ik echt een beetje awkward en van de stress zou er waarschijnlijk geen druppel urine uit komen. Vreemd eigenlijk dat ik ondanks het gevaar van kwallen, gewoon weer vol vertrouwen het water in ging. ZONDER waterschoentjes!

Het avontuur in Lime Cay sloten we af door eerst in Port Royal oesters te eten en daarna eenmaal terug in Kingston onze avond af te sluiten bij Uncorked Too, waar ik een heel apart gerecht heb genomen: The Blue Mountain Chicken, een kippenborst met een krokante koffie en piment korst besprenkeld met espresso. Dat was me toch eens een lekker gerecht. Zeker een aanrader, naast de Creamy Alfredo pasta die ik op de eerste dag heb gegeten op de andere locatie van Uncorked.

De volgende dag hadden we eigenlijk een hike in de bergen gepland, maar helaas waren de wegen onbegaanbaar vanwege een flinke storm. We hebben het daarom maar lekker rustig gehouden. Op de dag van vertrek moest ik nog even een PCR test doen en daarna heerlijk ontbijten bij een restaurant met een echt Jamaicaans ontbijt; ik heb toen eindelijk eens Ackee & Saltfish geprobeerd. Waarom begon ik mijn weken hier toch ook met French toast en Pannenkoeken?